ارف

چند وقت پیش که داشتم اطراف انقلاب دور خودم می چرخیدم ، سر از وصال دراوردم و حس نوستالوژیم گل کرد. تو یه خیابونی بود که من وقتی بچه بودم می رفتم کلاس ارف . می دونستم که دیگه مکتب پارس اونجا نیست کلاس هاش ، و اخرین بار یه دبیرستان پسرونه شده بود. رفته بودم یه آرشه ی جدید بگیرم که از یه دکه هم مجله ی هنر موسیقی رو خواستم ( این همون مجله ای بود که حافظ بهم معرفیش کرده بود). تا روی جلد اسم "ناصر نظر" رو دیدم ذوق مرگ شدم و به بابا هم نشونش دادم. قسمت دوم مصاحبش بود در مورد ارف(موسیقی کودکان) . ادرس مرکز پارس و سایتششون رو هم داده بود.
کلا یه چند وقتی بود که همش یاد اون زمان که می رفتم ارف ، می افتادم. یه حس خوشکلی داره. فکر می کنم این کلاس ها بچگیم رو رنگی تر کرده بودن. همه تقریبا هم سن و سال ، خوشحال بودیم و همش بازی می کردیم. دختر و پسر هم جدا نبود و کسی با سر و وضعمون کاری نداشت.
تازه ، دختر و پسر اولین استاد ارفم هم الان اون جا درس میدن. با اون ها هم زیاد بازی کردم.
یه چند وقتی بود که فلوتم رو بیرون آورده بودم و تمرین می کردم ، امروز دیگه رفتم از قعر کمدم بلز رو هم کشیدم بیرون و یه مضرابه اهنگ زدم. از ذوقم به مهسا هم تلیدم و برای اون هم نواختم.
آرشه جدیده هم خفنه. استاده می گفت خبر می دادی خروس می کشتیم براش(قرار بود برای عید بگیرمش) . استادم هم مکتب پارس درس میده.