متروکخانه

هزار بار پیش اومده برم این نگارخونه ها و نمایشگاه های کوچیک، مثل نقاشی و سفال و ... ، یک ادم هم اونجا ندیدم. همین چند وقت پیش هم رفتم خانه ی کاریکاتور(چه اسم دهن پر کنی!!!). کارهای مطبوعاتی* بود و ادم کلی حظ می کرد. هر کدومشون خنده به لب می اورد و در عین حال ادم بد جوری دلش می گرفت از این دردهای مردم و جامعه. اما فقط یک تماشا چی بود اون هم من بودم! حالا نمیدونم سر ظهر بوده ، چی چی بوده که من وقتی رفتم تو از نگهبان گرفته تا اون خانوم هایی که مثلا یه مسئولیت دیگه ای داشتن، همه ماج و واج نگاه می کردن که انگار نه انگار اینجا نمایشگاهه!!
خلاصه که بی انصافیه که بگیم هیچ تفریحی توی این شهر نیست. 1چیزایی هم هست. شاید به خاطر اطلاع رسانی های نا کافیه یا تغییر ذائفه ی ملت که اینجور جاها تقریبا متروکن یا این که اصلا ماها الکی ادعای هنردوستی رو داریم.

نمايشگاه کاريکاتورهای مطبوعاتی آروين در خانه کاريکاتور*