از ماست که بر ماست

با دوستم رفتیم 1 قهوه خونه قلیون بکشیم ، هر طرف نگاه می کردی 1 دختر تو بغل 1 پسر بود و همه هم قلیون داشتن. به گارسونه گفتیم: قلیون، گفت به خانوم ها نمی دیم!!! باید می رفتیم 1 اقا از خیابون اجاره می کردیم لابد!!!!
این تازه مثلا صرفا 1 برنامه ی تفریحی بوده. خدا می دونه چه مصیبتی بود وقتی دنبال المثنی گواهینامم بودم و1000 کار اداری دیگه ، یا تو کوه گم شده بودم و پارسال با اون جریان مریضیم که هر روز باید میرفتم بیمارستان و... تنها بودم و چه ماجراهایی که رخ نمی داد!
گاهی فکر می کنم که این فرهنگ و گاهی دین ما ظاهرا 1 چیزایی رو قدغن کرده و عملا ادم باید بر خلاف اون عمل کنه! مـثلا اگه تو این مملکت بوی فرند نداشته باشی سر و کارت با کرام الکاتبینه! باباهه که نمی تونه همش دنبالت راه بیفته ، نه وفتش رو نداره ، نه حال داره و نه حتی خیلی وقت ها خوشش میاد از کارها و جاهایی که می ری. اون هم گاهی با زبون بی زبونی می گه یکی دیگه رو بیاب! داداشه و مامانه و هم کمابیش همینطورن. دوست های دختر هم که اصولا بوی فرندهاشون در اولویت محض هستن براشون.( این هم 1 بحث دیگه داره: ارجحیت دوست پسر بر دختر) . تازه اگه هم باشن چندان فرقی نمی کنه. چون همه دختریم!
خلاصه که هر کاری می خوای انجام بدی باید حتما 1 مرد دنبالت راه بیفته و در واقع برات 1 اعتبار باشی. در غیر این صورت محکومی که هر رفتاری باهات بشه، هر کسی به خودش هر اجازه ای رو میده و حتی خیلی وقت ها متلک های بسیار زشت و دست درازی رو هم چاشنی رفتار هاشون می کنن.
گاهی فکر می کنم این دختر هایی که 1 سری کارهایی رو انجام می دن که از نظر من چیپه (مثل شماره گرفتن تو خیابون و ...)رفتارشون از روی اجباره و ترس از تنها موندن تو جامعه و 1 جورایی محقن.
بعضی ها هم هستن که ادم با دیدنشون میگه: از ماست که بر ماست! با سن کم و بدون هیچ تحصیلات و کار و حتی مال و منالی ، یکی اس و پاس تر از خودشون میاد می گیرتشون وازین پس زندگی میکنن برای اقا! چون از خودشون که چیزی ندارن! به قول مامانم مرده بهشون شخصیت می ده!
والا به خدا حقمونه اگه نخوایم بی سبب با کسی باشیم ، نباید سینما هم بریم، شاپینگ بریم ، مسیرمون باید بین دانشگاه و خونه باشه فقط ، تو خیابون شماره بگیریم و بدون به دست اوردن شخصیت خودمون و هیچ استقلالی شوور کنیم!